Rond 5300 voor Chr. leert ons land de eerste boeren kennen. Zij vestigen zich in het zuiden van Limburg, waar het landschap uitermate geschikt is voor akkerbouw en veeteelt. Heel anders is de situatie in het waterrijke en drassige westen van ons land. Hier duurt het nog vele eeuwen voordat de eerste landbouw zich ontwikkelt. Er wonen wel al mensen in het gebied, al geruime tijd zelfs. En dat is niet verwonderlijk, want het kustgebied tussen de Rijn en Maas krioelt van de vogels, vissen en wilde gewassen. Er is in de natuurlijke omgeving genoeg om een succesvol leven op te bouwen en daardoor weinig reden om over te stappen op het boerenbestaan. Maar die situatie zal niet eeuwig duren.

In deze lezing gaat Jeroen van Zoolingen in op de voorzichtige omschakeling van het jager-verzamelaarsbestaan, naar dat van een boerensamenleving. Daarbij geldt de archeologisch goed onderzochte Haagse regio, met inmiddels bekende vindplaatsen als Schipluiden, Ypenburg, Wateringse Binnentuinen en Steynhof, als casus.